Stary chłopiec u brzegu swoich myśli

Frugolina

Mimo że już kilkakrotnie zmieniałam tytuł tak, aby wzmocnić aurę tajemniczości wokół tego nie-wiersza, wciąż pamiętam o pierwotnych założeniach, z których wychodziłam, pisząc go. Mam nadzieję, że nie tylko ja o tym pamiętam. Wink

Stary chłopiec u brzegu swoich myśli

Jego myśli już odpłynęły daleko
od rozsądku plaż
od łąk szczęścia.
Ugrzęzły
w pustce
Nie ma nic,
tylko On.
On i jego klif.
Ponad nim nie błyszczą
srebrzyste myśli,
Nie falują
chmurami piękne emocje.
Tylko smutek
Nic. Nic więcej.

Znikąd
na głowę spada liść.
Pożółkły, zgniły.
Tak,
to uschła myśl
Kolejna
w morzu poetyckiej jesieni.

(styczeń 2012r.)