Kiedy umieram...

Jogurcik

Kiedy umieram...

Och, słowiku ciszy
Zaśpiewaj dla mnie, kiedy umieram…
Zręczne dłonie pod przybrudzoną wstążką
Przecinają ją delikatnie, jakby to była ich własna
Chwila życia…
Wśród mych kwiatów zalągł się lęk
Nie martwcie się róże, niezapominajki
Gdy nade mną czuwa fiołkowy błękit…

Och, świątynio niestałości
Pomódl się za mnie, kiedy umieram…
Zdecydowanym ruchem elegancka kreska niesie rozgrzeszenie
Abym mogła bez wahań i obaw
Wreszcie zapaść w bezpieczny sen…
Od teraz nie mi dostarczać pokus
Niech inna ręka prowadzi w ciemność
Kiedy zawisnę nad granatową nicością…

Och, wietrze radości
Tyś mym lustrem uczuć, kiedy umieram…
Ponieś mnie z sobą w pradawnym uniesieniu
Bym mogła ci towarzyszyć
W bezkresnej wędrówce…
Ma przyszłość i plany znikają jak sen
Uwolnienie od marzeń, które niszczyły
Zanim umierałam…

Taki spokój bez uniesień
Gdy odchodzę…
Bieg zamiera w gęstości braku przestrzeni
Światło i ciemność obejmują się czule
Jestem taka szczęśliwa
Jestem taka samotna
Kiedy umieram…

T.B.Budzik

Do jakiejś piosenki mi się to wydaję podobne. Bardzo lubię twoje wiersze, ale ten jakoś mi się nie podoba. Dziwne są przede wszystkim te życzenia pośmiertne...

Nastalia

Tytuł mi się od razu skojarzył z Hunterem ^^
Świetny wiersz! Masz talent, zdecydowanie.

Jogurcik

Zainspirowało mnie ,,As I Die" zespołu Paradise Lost, jednak teksty nie są podobne ;].