Głód

Jogurcik

Głód (Beznadziejne dzieło mojej chorej wyobraźni i pustego brzucha)

Umysł obumiera
szybciej niż ciało
nic już mi pomóc nie może
mgła przed oczami
w mózgu tli się ciemność
żołądek kurczy się z bólu
a zbielałe palce wbijają się w skórę
to nie sen
koszmar trwa
nie mogę się obudzić
dręczona tą przeraźliwą pustką
rozpaczliwie chwytam powietrze
krztuszę się
ostatnie wołanie o pomoc
nikt nie usłyszał
czuję, że zbliża się koniec
a później nie ma już nic.