Dwa magiczne słowa

Jogurcik

Dwa magiczne słowa

Tej nocy
Zapomniał o nas świat
Mogliśmy robić, co chcieliśmy
Więc rozmawialiśmy na moim łóżku
O mnie, o Tobie
I o innych
A kiedy odwróciłeś się do mnie
Już w drzwiach
Pomyślałam
Że pewnie zapomniałeś telefonu
Ale Ty
Otworzyłeś usta
I powiedziałeś magiczne dwa słowa
Szybko, jakbyś się bał
Że ktoś Ci je ukradnie
I wtedy zapragnęłam, żebyś
Wyszedł
Ale Ty stałeś
Czekając na reakcję
Muchy obijającej się o sufit
Na Twój groźny wzrok
No bo przecież to
Powinna być nasza prywatna
Ściana
I chwila chyba też
Myślałam już, że wypchnę Cię za drzwi
Ale nagle podskoczyłam i krzyknęłam
To zawibrował mój telefon na parapecie
Więc zaśmiałeś się
Tym swoim
Książkowym przykładem śmiechu szaleńca
I trochę też chłopakoprzyjaciela
Głównej bohaterki romansu
Pokręciłeś głową
Ty bezduszny chamie
I odszedłeś wreszcie
Kiedy już chciałam, żebyś
Został
Więc walnęłam telefonem o ścianę
Zdjęłam łańcuszek, a potem
Sukienkę
I usiadłam po turecku na łóżku
Wpatrując się w ścianę
Czarną jak wszystko wokół
I próbowałam ułożyć sobie myśli
Tak żeby nie wybuchł mi mózg
I już prawie się udało
Kiedy jakiś ptak uderzył w szybę
Więc wstałam
I zaczęłam krążyć po pokoju
Zastanawiając się
Czy temu wróblowi nic się nie stało
A później schowałam się pod kołdrę
I wyobraziłam sobie
Że ta ściana to Ty
Więc zaczęłam okładać ją
Poduszką
Do wyczerpania zapasu
Pierza
I tej nocy miałam bardzo dziwne sny
To byłeś Ty, powtarzający te dwa magiczne słowa
Które zabarwiły mój świat
Na pomarańczowo, żółto i zielono
Lubię Cię, Lubię Cię, Lubię Cię.
I spadłam z łóżka, więc wiesz.