Jeśli to przeżyjesz...

Pandora

Oliwia Woźniak

Patrzę z uporem na coś, co z braku lepszego słowa można nazwać ryciną. Próbuję sobie przypomnieć wszystko, co na ten temat wiem, ale zbyt wiele przychodzi do głowy i w rezultacie nie mam pojęcia, co wziąć pod uwagę. Wyryte "coś" jest lekko zatarte i w sumie nie jest łatwo cokolwiek odczytać.
Klnę cicho.
- Co to, do diabła jest? - mruczę do siebie, dotykając lekko znaku.
Przy okazji podwinął mi się rękaw i światło dzienne ujrzał mój tatuaż na nadgarstku, przedstawiający uroborosa. Uśmiechnęłam się i wróciłam do oględzin.

Literożerna

Alicja Czarniecka

Czyjś głos odrywa mnie od rozmowy z Tomkiem. Po chwili orientuję się, że to Jacob. No tak, ten Jacob, którego zawsze zwalniają z lekcji, kiedy jakiemuś nauczycielowi zawiesi się komputer.
- W korytarzu po prawej jest troje drzwi. Wszystkie zamknięte, ale obok ostatnich wisi panel. - tłumaczę. - Próbowałam coś z nim zdziałać, niestety bezskutecznie. Za to ty chyba mógłbyś dać radę.

Drzwi są "domknięte", nie wiesz jednak czy zamknięte na klucz, bo nie sprawdzałaś. Taka mała podpowiedź Razz

G.

Kotna

Antonina Kamińska

Ciekawe co to za rycina? Wiem! Oni chyba trzymają w ręku miecze.
I powiadamiam o swoich przemyśleniach resztę zgromadzonych osób.
Nagle w pewnym momencie zauważam napisane litery pod obrazkiem. Hmmm... Wyglądają na napisane w języku greckim. Niee... Widocznie mi się przewidziało...

Jogurcik

Patrycja Żem

- Spokojnie, Iza. Nie jestem na ciebie zła. I mam pewien pomysł.
Pełna dumy ze swojej przezorności, wyciągam lupę z torby przewieszonej przez ramię. Unosząc ją w triumfalnym geście, obserwuję, jak odbija promienie słońca.
- A teraz przyjrzyjmy się bliżej tym wyżłobieniom.

Balladyna

Aurelie B.

Po nieudanej próbie przesunięcia figury postanawiam przejść do bocznego korytarza. Sprawdzam czy któreś z drzwi da się otworzyć.

Gnar

pan Tomasz, pani Alicja

Wymieniliście między sobą kilka zdań, jednak na końcu nie podjęliście żadnej konkretnej decyzji.

pani Alicja

Uważasz, że dobrym pomysłem będzie posłanie kogoś, aby zbadał ten panel. Masz już nawet tego kogoś na myśli.

Jarek

Dotarłeś do reszty grupy, ale po drodze nie zauważyłeś nic wartego uwagi.

pan Tomasz

Coś nie daje Ci spokoju. Rzucasz okiem po zebranych i brakuje Ci czterech głów. Czyżbyś zgubił swoje podopieczne?

Antonina, Oliwia, Izabela, Patrycja

Wspólnie we czwórkę dumacie nad znaczeniem ryciny.

Antonina

Przez moment pomyślałaś, że dostrzegłaś coś konkretnego. Było to jednak przewidzenie.

Patrycja

Kiedy reszta Twoich koleżanek głupio wpatruje się w zatarty znak, Ty jako jedyna wpadasz na pomysł z wykorzystaniem lupy.

Łatwy rzut na spostrzegawczość: 11, 2 – sukces

Za pomocą tego prostego sprzętu jesteś w stanie zobaczyć więcej niż Antonina. Głośno myśląc, stwierdzasz, że rycina przedstawia dwóch mężczyzn, prawdopodobnie wojowników. Dzierżą oni w swoich rękach jakieś długie kije, włócznie, może dzidy. Stoją twarzą do siebie.

Zdecydowałem się jednak dodać żetony Waszych postaci, aby łatwiej Wam było orientować się na mapie. Już wyjaśniam skróty: (pT) pan Tomasz; (pA) pani Alicja; (Jar) Jarek; (Shi) "Shin"; (T) Tomek; (Ana) Anastazja; (Oli) Oliwia; (Iza) Izabela; (Pat) Patrycja; (Jac) Jacob; (B.) to wiadomo; (Toś) chyba też;
Btw, żeton B. powinien znajdować się w szklarni. Skapnąłem się po czasie, także przepraszam za błąd.

Aurelie

Zrezygnowana, bez słowa odeszłaś od grupy i zapuściłaś się w boczny korytarz. Pierwsze w oczy rzucają Ci się drzwi na wprost. Kątem oka spostrzegasz panel, ale nie miałaś zamiaru teraz poświęcać mu większej uwagi. Drzwi z panelem są zamknięte.
Następnie sprawdzasz drzwi po lewej. Nie mają zamka, za to jedynie zasuwkę. Prawdopodobnie dałoby się je otworzyć bez problemu. Jednak zanim to zrobisz, chcesz sprawdzić te zarośnięte drzwi.

Drzwi z lekkim oporem ustąpiły Ci miejsca. Znajdowałaś się w kolejnym pomieszczeniu. Pierwsze co przyszło Ci na myśl to szklarnia. Sklepienie w tym miejscu wykonane zostało ze szkła, toteż było idealnie oświetlone. Poza tym, czego nie dało się nie zauważyć, w donicach, na posadzce i ścianach żyły sobie jakieś rośliny. Nie masz pojęcia jak się nazywają, ani jakie mają właściwości. Nie widzisz tu żadnego sprzętu, prócz żywej materii.

Średni rzut na spostrzegawczość: 2 (+1) – sukces

Kątem oka dostrzegasz na końcu pomieszczenia jedyną donicę, w której nic nie rośnie.
Warto się tu trochę rozejrzeć, ale może rozważniej będzie najpierw powiadomić o odkryciu wychowawcę?

Vicary

Pan Tomasz

Wychodzę na dziedziniec w poszukiwaniu czwórki uczniów.
- Wyraźnie kazałem wejść do środka. - myślę - Jak nie będą mieli dobrego powodu, to po powrocie dowalę im tyle materiału, że się nie pozbierają.

JarkacPL

Siadam sobie w kącie, rozmyślając, jak by tu się zemścić na panu Tomaszu za skonfiskowanie scyzoryka.

Kotna

Antonina Kamińska
Szkoda, że mi się przewidziało, bo co jak co, ale grecki to ja znam.
Hmmm... Popatrzę przez lupę, może czegoś się dowiemy.

Pandora

Oliwia Woźniak

Zauważam, że drzwi się otwierają i nurkuję w cień, nie za bardzo wiedząc, gdzie się podziać. Moje myśli przypominają słuchawki do telefonu, tak bardzo są poplątane. Staram się wymyślić coś przekonywującego, ale jedyne, co brzmi tu dobrze, to prawda.
- Ekhem, dziewczyny.. - mówię, wskazując skinieniem głowy na drzwi. Chowam szybko scyzoryk i prostuję się z najniewinniejszym wyrazem twarzy, na jaki mnie stać.

Etren

Powoli odłączam się od grupy, starając się nie wzbudzać zainteresowania. Zapuszczam się w boczny korytarz, dochodząc do drzwi z panelem. Moją uwagę przyciągają te na prawo, otwarte. Z tego co zauważyłem to chyba Aurelie także weszła w ten korytarz. No cóż. Jeśli ona wybrała te wejście to ja biorę to drugie. Podchodzę do drzwi na lewo i przyglądam się im z zaciekawieniem. Na pierwszy rzut oka wyglądają zwyczajnie, próbuję je otworzyć.

TheJacob

Jacob Ecthelion
Uśmiechnąłem się.
Pokiwałem wolno głową.
- Pójdę zobaczyć, co z tymi panelami.
I poszedłem, po czym przyjrzałem się im.
To trochę jak dostanie się do zabezpieczonego e-dziennika. - pomyślałem.
Zacząłem rozkminiać te panele.

Literożerna

Alicja Czarniecka

Z poirytowaniem zauważam, że grupa uczniów w przedsionku dziwnie się skurczyła. Zaczynają rozpełzać się po zamku w zastraszającym tempie - myślę. Pamiętam, że Tomek wrócił z powrotem na dziedziniec, więc jeśli ktoś tam został, na pewno zostanie przywołany do porządku. Jedynym innym miejscem, które mogło przyciągnąć któregoś z moich niesfornych podopiecznych, jest korytarz po prawej. Poza tym dobrze byłoby sprawdzić, jak radzi sobie Jacob.
- Idziemy - rzucam w kierunku uczniów, którzy pozostali w przedsionku, po czym udaję się w stronę korytarza. Jak się okazuje, moje przypuszczenia były słuszne. Tomek Kalnrowski próbuje dobrać się do drzwi z lewej, za to te obrośnięte zostały już spacyfikowane: ktoś nierozważnie zostawił je lekko uchylone. Tym kimś okazuje się nie kto inny, jak Aurelie.
Wzdycham z rezygnacją.
- Słuchajcie - zwracam się do wszystkich. - Rozumiem, że chcecie się dowiedzieć, co się tutaj dzieje. Uwierzcie, ja też. Ale nie będę mogła zająć się niczym pożytecznym, jeśli będę zmuszona uganiać się za wami po całym zamku. Dlatego musicie trzymajcie się grupy. Rozglądajcie się ile chcecie i informujcie mnie, jeśli znajdziecie coś wartego uwagi, ale nie podejmujcie żadnych działań na własną rękę, bo będziecie tylko przeszkadzać. Jasne? - Nie mam pojęcia, czy treść mojego monologu do nich dotarła. Przypominają stado kotów, każdy idzie własną drogą. A ja jestem zaganiaczem.

JarkacPL

Sądząc że raczej nic w takiej sytuacji nie wymyśle, postanawiam przeszukać, korytarz po prawej.

Yap_Snow

Izabela Bagnicka

Spoglądam na rycinę z zaciekawieniem. Ciekawe,co to może oznaczać? Czyżby kiedyś odbywały się tu walki na dzidy? Jaka jest historia tego dziwacznego zamku? Czuć, że każdy jego zakamarek promieniuje mrokiem i... strachem. Nie powiedziałam tego jednak na głos.
Z myśli wyrwało mnie zamieszanie. Trochę za późno ujrzałam pana Tomasza.