Jeśli to przeżyjesz...

JarkacPL

Jarek

- Eh, nie w ten to w inny sposób - pomyślałem. Wyciągam z plecaka scyzoryk i próbuję wykręcić zamek i ręcznie otworzyć drzwi. Byłem już na tyle wystraszony wybrykiem z zamkniętą bramą, który był zdecydowanie przesadą, że niszczenie mienia już nie robiło mi wyrzutów, a bardzo prawdopodobne, że za tymi drzwiami będzie właściciel zamku, który nas tu uwięził.

Literożerna

Alicja Czarniecka

Przez dłuższą chwilę staram się rozgryźć zasadę działania panelu, lecz w końcu muszę dać za wygraną. Po obsłudze zamku nadal nie ma śladu, ale przynajmniej wiemy już coś więcej. Nie namyślając się długo postanawiam wrócić do reszty grupy. Przemierzam z powrotem korytarz i przedsionek z posągami. Uznaję, że warto je potem dokładnie zbadać.
Wchodzę na dziedziniec. Od mojego wyjścia nie zaszły tu żadne znaczące zmiany. Odnajduję Tomka wzrokiem; z uwagą czyta jakąś zapełnioną rycinami książkę. Mam nadzieję, że to nie jest ten alternatywny życiorys Kolumba, o którym opowiadał w czasie podróży. Po dzisiejszym dniu mam już serdecznie dość historii.
Podchodzę bliżej i w skrócie opowiadam mu o moich najnowszych odkryciach.

Nie wiesz, czy pan Tomasz oderwałby się od lektury. Na przyszłość nie decyduj za inne postaci.
G.

Uznałam, że to byłoby dość nienaturalne, gdybym ja do niego mówiła, a on w tym samym czasie by czytał. Ale jak chcesz, coś z tym mogę zrobić.

Vicary

Pan Tomasz

Spoglądam po dziedzińcu i zauważam, jak Jarek próbuje sforsować zamek w drzwiach

-Jarek, co ty wyprawiasz!?- wołam do niego - Oddaj zaraz ten scyzoryk. Zwrócę ci go po wycieczce. Konfiskuje Jarkowi scyzoryk.

Czytam ulotkę po czym ustawiam grupę uczniów. Proszę o spokój i przekazuje im wiedzę zawartą w ulotce.

JarkacPL

Jarek

- Już chowam, tylko niech pan nie zabiera, to mój talizman szczęścia. - Szybko skłamałem i schowałem scyzoryk do plecaka, stracenie scyzoryka było dla mnie gorsze od śmierci, w końcu może on się jeszcze przydać. Szybko odbiegam, by uciec od wzroku opiekuna.

Vicary

Pan Tomasz

- Ostatnie ostrzeżenie, Jarku. - odpowiadam stanowczo - Nie istnieją żadne przedmioty dające szczęście.

JarkacPL

Jarek

- Ah, no dobra. - Oddaje posłuszne scyzoryk.

Kotna

Antonina Kamińska

- Na pewno nikt nie chce ty chipsów? Jak nie, to więcej dla mnie!- mówię do reszty ekipy.

Podchodzę do stopnia, siadam obok Aurelie i częstuję chipsami.

Pandora

Oliwia Woźniak

Uśmiecham się nieco nerwowo, zerkając na rozmówcę. Nie mogę pozbyć się z umysłu natrętnego obrazu rozrabiających małych diabełków. Co się ze mną dzieje?
- Chcę czegoś złego? Daj spokój. - Śmieję się, obracając w dłoni rozłożony scyzoryk. - Aż tak złe zdanie o mnie masz?
Milknę na chwilę, obracając nożyk coraz szybciej. Nagle dociera do mnie ostatnie zdanie.
- Co takiego widzisz? - pytam, spoglądając z ciekawością.
Któregoś dnia ta ciekawość cię zgubi. - przemyka mi przez głowę.

Yap_Snow

Izabela

Kurczę, szkoda Jarka. W końcu scyzoryk przydatna rzecz. No cóż, trzeba coś wymyśleć. Czasami bycie dzieczyną jest bardzo przydatne...
Wyciągam z włosów spinkę i zaczynam majstrować nią w zamku drzwi.

Balladyna

Aurelie B.

Częstuję się chipsami od Tosi i kiwam do niej głową w podzięce.
Zgniótłszy w dloni ostatni suchy liść, podążam w strone drzwi.
Ciekawe były te figury. Pójdę je lepiej oglądnąć.

Vicary

Pan Tomasz

Podchodzę do Izabeli

- Co robisz? - pytam się jej.

Gnar

pan Tomasz

Na przyszłość nie wykonuj tyle czynności w jednej turze (samo czytanie ulotek zajmuje Ci całą). Łatwiej mi będzie wtedy zachować spójność czasową.

Po tym, jak dostałeś scyzoryk należący do Jarka, zacząłeś przeglądać przewodnik. Dowiadujesz się z niego, iż zamek, na którego terenie przebywacie, jest XI wieczny. Nikt nie ma pewności co do tego, kto też rozkazał budowę fortyfikacji. Zamek był częścią włości ówczesnego króla Polski. Warownia pozostała jednak niezamieszkana przez królewską rodzinę. Stacjonował tu jedynie nieliczny garnizon. W końcu król oddał fort w posiadanie swojemu wiernemu wasalowi Władysławowi Zaziębnemu, tuż po zwycięskiej bitwie, w której lennik ocalił swojego władcę od śmierci. W niedługim czasie ród Zaziębnych wprowadził się w te rejony, a sam Władysław nakazał renowację zamku.

Starasz się uporządkować swoją klasę, ale najwidoczniej nie wszyscy zwracają na Ciebie uwagę.

pani Alicja

Tuż po tym, jak część klasy ustawiła się na polecenie pana Tomasza, przekazujesz mu najświeższe informacje.

Jacob

Pełen nadziei podpinasz modem. Odczekujesz chwilę. To na nic, nie możesz złapać zasięgu sieci.

Jarek

Twoja próba sforsowania zamku została przerwana przez nauczyciela. Niestety musiałeś pozbyć się swojej zabawki.

Izabela

Wykorzystując kobiece przymioty, dozbrajasz się w spinkę. Następnie próbujesz dłubać nią w drzwiach.

Rzut na kondycję – niemożliwy

Niestety, nie jest to bodaj kłódka w torbie podróżnej, albo pamiętniku. Drzwi wyglądają na bardzo solidne, co dopiero ich zamek. Nawet gdybyś była mistrzynią włamań na całym świecie, z takim sprzętem nic nie zdziałasz.

Aurelie

Zdecydowałaś nieco się rozejrzeć po wnętrzu. Przedsionek wygląda tak, jakim widziałaś go kilka minut temu. Postanowiłaś jednak przyjrzeć się tym figurom.

Łatwy rzut na spostrzegawczość: 4 – sukces

Może nie dostrzegasz więcej detali w samym wykonaniu posągów, za to zwracasz uwagę na co innego. Posadzka u podnóża rzeźb wydaje Ci się zatarta. Tak, jakby ktoś wcześniej je przesuwał, a może obracał.

Pozostali

Ci uczniowie, którzy nie zadeklarowali swoich kolejek, posłuchali tego, co pan Tomasz miał im do powiedzenia oraz ustawili się nie jego polecenie.

TheJacob

Jacob Ecthelion
Zrezygnowany włożyłem laptopa z modemem do plecaka.
Wstałem i ruszyłem zobaczyć, co tam u innych.
Podchodzę do Pana Tomasza.
- Co tam pan znalazł? - spytałem

JarkacPL

Jarek

Zdołowany utratą scyzoryka, straciłem wiare że stąd wyjdziemy, czułem że za tymi drzwiami było wyjście, - Eh, na razie powinienem coś zjeść, na głodniaka na nic się nie przydam. - Znajduje sobie wygodny kącik, i wyciągam kanapkę z serem, termos z 2l herbaty, serwetkę, plastikowy kubek, bekonowe chrupki, i zaczynam moją ucztę, zostawiając 1,5 l herbaty i pół paczki chrupek.

Kotna

Antonina Kamińska

Hmmm, dziwnie tutaj jakoś, rozejrzę się trochę, może znajdę coś ciekawego. - Myślę.
Chodzę i rozglądam się po dziedzińcu.